شعري تقديم به پسران ترشيده.

سآم بلیک ب ر وب کس. این وب کام لا یه وب ط. لینک کن و بگو لینکت کنم. مخلص همه ی بچه های با معرفت و باحال هم هستم. جمعه بیست و دوم دی 1391. اينم آپ ولي جنبه ندآري از اينجآ هري.

بشین بآ ته دیگش حآل کن . ! هے نشین نگو من به آخرش رسیدم . آن ڪس ڪہ مے خنבב و مے خنבانב. میخواهב حواست را از چشماט گریانش پ رت کنב . نבه اے خواهم ساخت کہ. گذشتہ ام جلویش زآنو بزنב! قرآر نیست مט هم בل ک س בیگرے را بسوزان م! برعکس کسے را کہ وارב زنבگیم میشوב.

کاش امسال خدا رزق مرا بنویسد. امشب دل من دو چشم نم میخواهد. آقا بطلب دلم حرم میخواهد! تمام حرف مجنون یک کلام است. نفس بی یاد لیلایم حرام است. روزی هزار بار که شکر خدا کنیم. شاید که حق آمدنش را ادا کنیم. شب های ماتم آمده باید که خویش را. آماده تا برای دو ماه عزا کنیم. امسال هم بدون تو سرزد هلال غم. کی با رخ تو دیده به این ماه وا کنیم. اول برای روز ظهورت دعا کنیم. صاحب عزا بیا که به اذن نگاه تو.

بیچاره کسی که دست به دامان تو شد. ازغیرکمک گرفت وپایان تو شد. این عشق سبب می شود از او برهی. دردست عجل نمانده سامان تو شد. هرلحظه که ازعشق گذر می کردم. مانده ته خط تو مهر وپیمان تو شد. دررشته ی معرفت گرفتارکه بود. درمحکمه ی عشق به میزان توشد . واشکی هدیه کردی دانه دانه. ومارا با دعایت آشنا کن. من ازنگاه آینه می ترسم . من از صدای همهمه می ترسم. من ازسکوت سرد شبانه برخانه.

فرقی نمی کنه من و تو متولد کدوم برج سالیم. وقتی که ساکت می شوم. ﻻﺑﺪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻫﺎﯾﻢ. ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﺩﻫﯽ . تو قرار باش تا من مدارت شوم.

خدا یا این روزها حرفهایم بوی ناشکری میدهند . به حساب تنهایی و درد دل بگذار. دل م بآلڪنﮯ مﮯ פ وآه د روبﮧ شﮫر. وڪمﮯ بآدפ نڪ وتآریڪﮯ! یڪ فنجآט بزرگ ق هوه. یڪ جرعﮧ ت و . یڪ جرعﮧ م ט . وسڪوتﮯ ڪﮧ درآט دونگآه گره خورده شدט . دل م یڪ م ט مﮯ פ وآه د برآے ت و . ویڪ ت و تآاب دبرآے م ט.

ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اﺵ ﻧﻜﻦ! ﻣﻦ و اﻭ ﻣﺎ ﻧﺸﺪﻳﻢ. تقدیم به مخاطب خاصم . از همه جا و همه چیز. واهمه ی با تو نبودن. س ڪوتے از جنس آرامش یا. كلبه عشق من و بنيامين.

دلتنگ روزهای که تورا به سینه ام می فشردم. نمی دانم تو هم بی من میخندی بازی می کنی. درس می خوانی وبزرگ میشوی. ولی من هر روز بی تو کوچکوکوچکتر میشوم. تقویم مارا طوفان ورق می زند. تعرفه یه عشق زمین خوردن من است. تاوان حسرتی در دل ورویایی در ذهن. بر کف فرهاد من تیشه ای است. که بر می کند امید و آرزو را. من اینجای زندگی ایستاده ام. با تنهاواژه ای از صبروامید.

بدی های من به خاطر بدی کردن نیست. به خاطر احساس شدید خوبی های بی حاصل. لرزه بر جانم فتاد از چشم سحرآمیز او. وز نگاه گرم و لبخند فریب انگیز اوش. وادی عشق از گل شادی تهی باشد ولی. خار محنت روید از صحرای محنت خیز او. گردن افرازد ح باب از خوپرستی ها ولی. از نسیمی نیست گردد مستی ناچیز او. مرغ شب با سایه ی مهتاب اگر سرخوش ب و د. من خوشم با سایه ی زلف خیال انگیز او. همچو مهمان عزیزی گر درآید بی خبر. گرم در دل می نشیند ناوک خونریز او. ساقیا فکر دگر ک ن بهر تسکین رهی.