Abonne-toi à mon blog! Poster sur mon blog.

ل ی בﮮس آט شآی ט. خو ش ا و م دے رفیق . 2- تنها تر از همیشه. 3- رها تر از همیشه. تو این مدت خیلی چیزا یاد گرفتم . اونایی که مدعی بودن دوسم ندارن فهمیدم چقد دوسم دارن . اوناییم که میگفتن دوسم دارن چه. زیبا فهمیدم دوسم ندارن که هیچ. بعضی ها بهش میگن قسمت. سه شنبه بیست و دوم بهمن 1392.

دلم اندازه حجم قفس تنگ است. سکوت از کوچه لبریز است. صدایم خیس و بارانی است. نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است. برای روز میلاد تن خود من آشفته رو تنها. برای دیدن باغ نگاهت میون پیکر شب ها نذاری. با من رفیقت منو در حسرت عشقت نذاری. برای روز میلاد تن خود منو دور از دل دیدت نذاری. توی قلبت میشینم منو قلبت رو جایی جا نذاری.

اینجا من هستم و دخترکی در تمام غم زندگی از دست رفته اش. نه انجا به ما خوش گذشت. اسم در به دری ها را سفر گذاشته اند. با چمدانی سنگین از ارزو ها. در اورگی ها پیر میشویم. غربتی دیگر رفتن سفر نیست! حرکت ناگریز باد است. از شهری به شهر دیگر. چه کم پیدا شدم خودم . به کدآم ین گن آه.