شاید دوباره دست به قلم بشم و از فروغ فرخزاد بنویسم. بی خوابی زده به سرم. مثل هر شب ,. رنگ آسمان مثل همیشه نیست. به نظر سرخ می آید. مثل وقتهایی که می خواهد برف ببارد ,. هوای قدم زدن افتاده به سرم. لباس می پوشم ,. و از خانه میزنم بیرون ,. احساس می کنم چند جفت چشم , شاید , از پشت پرده های سفید پنجره های نیمه باز , به من نگاه می کنند. شاید هم نه ,.

کاش بدون آنکه دلمان بلرزد به هم مهر بورزيم و کسي از لبخندهاي ما سوءتعبير نکند. بعد از مدتی باز خواهم گشت! سلام و صد سلام. کلی مطلب در ذهن برای نوشتن داشتم. گفتن از از دلیل نبودنهام. گفتن از فراموشی نا امیدیهام. گفتن از جا و مکان جدیدم. گفتن ازهزار گفتنی که دلم می خواست بگم. چطور بگم که نمی تونم فعلا اینجا چیزی بنویسم. هرچه هست اینجا برایم اونقدر عزیز هست که هرگز حذفش نکنم. بعد از این یشتر به خانه هایتان سر خواهم زد.

متاسفانه ملتهاي شرق به خصوص ايران در خفقان زيسته و اين رو ميشه از شعرهاي كنايه آميز و مثل هاي خاص و چند منظوره احساس كرد . چرا كه به دليل فشارهاي بسيار از سوي خان ها و پادشاهان و حاكمان مجبور بودند مفاهيم خود را در قالب داستان و يا مثل و يا شعر به مخاطب منتقل كنند كه البته آن هم سانسور ميشد و نويسنده و گوينده هميشه در هراس .