امروز تولد آرمان پسر کپل خودمه . از یکماه پیش مثل تقویم گویا اعلام می کنه تا ۱۲ بهمن چند روز دیگر باقیست . عزیزم تولدت مبارک ایشاله ۱۲۰ ساله شی و خداوند بهت سلامتی و عاقبت به خیری عطا کنه . بعد از مهمانی شبانه . هم اکنون نیازمند یاری سبزتان هستم. یادداشت های یک شخصیت گازدار.

در آستانه ی دو سالگی. گ ی ت ا دخترک دوست داشتنی من. قند عسل و مامان و بابا. کیان معجزه ی زندگی ما.

این آخرین پست این وبلاگ خواهد بود. همه چیز رو فراموش کردم. تمام خاطراتم رو بایگانی کردم. این وبلاگ هم باید بایگانی بشه. از همه اون هایی که توی مدت کنارم بودن ممنونم. دلم برای همتون تنگ میشه. دوستتون دارم و هیچ وقت فراموشتون نمی کنم. شاید یه روزی یه جایی دوباره شروع کردم به نوشتن. نمی دونم! سالگرد آغاز دوستی مینا و نیما.

دیگه حال و حوصله نوشتن را ندارم . دیگه اتفاق جالبی نمی افته که بخوام دربارش بنویسم یا اگه هم افتاده باشه انقدر سرگرم مشغله های روزانه هستم که حالیم نیست. تو این هفته اتفاقات زیادی افتاده که از نظر من خبری خبرای خوبی نیست.

یادداشتها و حرفهای در گوشی. تو اين يك سال محمد خيلي صبور تر از من بود . ولي مني كه با راحتي بزرگ شده بودم واسم سخت بود . اما خب گذشت و منم خيلي چيزا رو ياد گرفتم و فهميدم . ايشالا خدا كمكمون مي كنه و اين روزا هم مي گذره . فعلا تا بعد خداحافظ همين حالا . من در شو كم يكي كمك كنه . من در شوكم يكي كمك كنه .

حرفت را به دل نمی گیرم تو نیز چنین باش ,فردا دیر است. انسان خداگونه ای در تبعید. در اندرون من خسته دل.