هرچه دل خواست نه آن شد هرچه خدا خواست همان شد. اینروزها پرم از نقطه چینهای مبهمی که هیچکدامشان خیال پرشدن ندارند! هی می نویسم و نقطه سر خط. قرار نیست که کسی بیاید واین نقطه ها را بردارد و برسد به خط ممتد تنهایی من. هایی که فرسوده گیشان خاطر نو را می آزارد. اما دلم خیال خالی شدن ندارد انگار. و اینروزها دلگیرم از خودم. از اینهمه مچاله گی که به در و دیوار هم میزنم نمی توانم قایمش کنم. مثل یک کاغذ نازک شده ام و هی تا میخورم.