من بر سپید سینه ی کاغذ. از رنگ و از سرود. تا گل به بار آید. در قحط سالی این بوم. آرام گیرد این دل بی پیر. از وبلاگ استاد نازنینم دکتر سروش عازمی خواه. نوشته شده در سیزدهم آذر ۱۳۹۰ ساعت ۱۱ ب. جادوگری که روی درخت انجیر زندگی میکند. لستر هم با زرنگی آرزو کرد. دو تا آرزوی دیگر هم داشته باشد. بعد با هر کدام از این سه آرزو.

در اوج با تو بودن تنهایم تنهای تنها! احساس می کنم دارم با دستای خودم زندگیمو برای همیشه خراب میکنم! یادتونه یه مطلب نوشته بودم راجع به یه دوست که بودنم باهاش بزرگترین اشتباه بود! نوشتم که آب پاکیو ریخت رو دستم و. اون شب تا ساعت ۴ صبح با هم حرف زدیم. نمی دونم چرا! اما نمی خواستم همه چی تموم شه. حقیقتش اونم نمی خواست اما فکر می کرد شاید اینطوری بهتر باشه. خلاصه بعد از چند روز بحث و درگیری همه چیز سر جاش موند و قصه ی ما شروع شد! تا یکی دو هفته ی پیش که وضعیت کاملا فرق کرد! قضیه کاملا جدی بود.