خب تعمیرات این وب به پایان رسید. به لطف کمک های داداش توتی. کامنت دونی تمومه پستام رفت تو قسمت ادامه مطلب. بذاره باید بره ادامه مطلب و هرکسی هم که بخواد بره ادامه مطلب باید رمز داشته باشه. اونایی که تو لینکامن رمز دارن پس اونایی که میان و رمز ندارن برن تو ادامه مطلب همین. پست کامنت بذارن رمز بگیرن. این پست تنها پستیه که ادامه مطلبش رمزی نیست. داداش توتی خیلی خیلی ممنونم واسه این لطف بزرگت ایشالا یه روز جبران.

این صدای خنده ی کاغذها از ا تاق من است. من با نقاشی هایم ف رفره میسازم. بیش از صبر درمانیش نیست. رنگمو شانه کنم و برای خودم کلی ذوق کنم که چقدر رنگه موهایم را دوست دارم. حوصله اش در من نیست. بزنم و به خیال اینکه زیباترینم کلی به خودم ب بالم.

من خدا را دارم و دیگر هیچ! آرامشم را اینجا حس کن. بخون و بخند نیشت رو ببند. رویای ح قی قی م ن. دست نوشته های شخصی کاپیتان میلاد. ღ ღلیلی شدم مجنونم رفت ღ ღ. آخ دل من که بیقرارشه. ام پی تری پلیر صفحه نمایش دار. عارضم خدمتتون که این وب دیگه آپ نمیشه.

از اون جایی که دو وبلاگ بودن برای منی که حوصله نفس کشیدن را هم ندارم سخته. اون یکی وبلاگ آپ نخواهد شد. و جاش همین جا مینویسم. به وب من خیلی خیلی خوش اومدین. من نیایش هستم معروف به دیووونه. همونی که شاید خیلی هاتون بشناسینش. این وب را ساختم واسه دلم. هر چی هر چی دلم بخواد توش میذارم. اینم آدرس اون یکی وبم.

سرخوشم یا خودم را به سرخوشی می زنم. برخلاف همه که می گویند چه زود گذشت. برای من چه سخت است. سخت است که نگویم انگار تمام عمرم بود. اینکه بزرگترین آرزوها سهمم بود. اینکه توأم با مشکلات خانواده و. خوشبخت ترین کودک روی زمین بودم. باید کسی را برای درد و دل پیدا کنم. باید با ثانیه ها قراری بگذارم. که از راز نرسیدن به او کمتر بدانم. ولی خوب می دانم که. تو را که دیدم رویایت.

یه بوسه از سر عادت. یه سایه از سر اجبار. به من چی میدی از سهمم. نه میری و نه میمونی. از اینکه هستی و نیستی. که این روزا به من داری. پر از تردیدی و خسته. تو میخوای و نمی تونی. که از دستای من میری.