خسته از پرسه در خاک غريب. چون همسفر عشق شدی مرد سفر باش. هم منتظر حادثه هم فکر خطر باش. هر منزل اين راه بيابان هلاک است. هر چشمه سرابيست که در سينه خاک است. در سايه هر سنگ اگر گل به زمين است. نقش تن ماريست که در خواب کمين است. حدود ۱۰۰ روزه که توی وطنمم. از درد دوريش نوشتم و همونجايی که ادعای عشقشو داشتم. سعی می کنم مسير وبلاگمو يه کم عوض کنم.

هر کس به تمنای کسی غرق نیاز است. بیا تا قدر یکدیگر بدانیم. که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم. غرضها تیره دارد دوستی را. غرضها را چرا از دل نرانیم. گهی خوشدل شوی از من که میرم. چرا مرده پرست و خصم جانیم. و حالا بعد از 3 سال میخوام دوباره به کشور عزیزم برگردم. و به خودم قول میدم که قدرش رو بدونم. ديروز ناهار منزل يکی از دوستان خوبمون بوديم. و جای شما خالی خيلی خوش کذشت. کاش خدا من رو هم ميطلبيد.

تو این چند سال خیلی اتفاقها افتاده. اما یه چیز هیچ وقت عوض نمیشه اون هم حس من نسبت به اینجاست. در مرام ما رفیقان نیست رسم ترک دوست. عهد با هر کس ببندیم جانمان در دست اوست. سلامبعد از یک سال و نیم برگشتم. دلم خیلی برای محیط اینجا تنگ شده بود.