پر پرواز ندارم اما دلی دارم و حسرت درناها. کسی می آمد و از او می پرسیدم. کدام کلمه چراغ این کوچه خواهد شد. من همیشه دوستدار یک زندگی عجیب و پر حادثه بوده ام. شاید خنده ات بگیرد اگر بگویم من دلم می خواهد پیاده دور دنیا بگردم. من دلم می خواهد توی خیابان ها مثل بچه ها برقصم بخندم فریاد بزنم. برگرفته از متن اتاق آبی ب.

آنگاه خورشید سرد شد, و برکت از زمینها رفت. از تو که دورم از خودم هم دورتر شاید. ز تو که دورم از خودم هم دورتر شاید. من را نمی بینی و من هم کورتر شاید. در زیر سقفی که همیشه عشق پس میزد. گفتی که ناچاری و من مجبورتر شاید. با خنده می رفتی و این خانه ترک می خورد. اشک من از لبخند تو منفورتر شاید. در بین جمعی که به روی عشق می خندند. تو وصله ی ناجور و من ناجورتر شاید. دریا به روی زخم خود سوز نمک دارد. اشک من از غم های دریا شورتر شاید. سر منشا تنهایی ما از غرور ماست. بی شک تو مغروری و من مغرورتر شاید.

نامه هایی که هرگز پست نشدند! قالب های نایت اسکین. جاده دلگیرست وقتی عشق همراهت نباشد. دوستان باشند اما یار دلخواهت نباشد. غربتت را از همه پنهان کنی و هی بخندی. یک نفر حتا حواسش با غم و آهت نباشد. با خودت بنشینی و از بی کسی هایت بگویی. شانه ای هم درد بغض گاه و بی گاهت نباشد. حس کنی که نابرادرها برایت دام بستند. هیچ دستی ناجی تنهایی چاهت نباشد. حس کنی تاریکی سردی وجودت را گرفته. آسمانی بی ستاره باشی و ماهت نباشد.

ماه این شبهای من هرشب هلالی می شود. بانگاه توغزل حالی به حالی می شود. استوا دیگر نسیمش هم شمالی می شود. باتو سوی عطر گل های بهاری می روم. این سفر تا به ابد از تو مثالی می شود. هرزمان به قالی کاشان خطابت می کنند. واقعا گل های این قالی خیالی می شود. کل ه م عمرم اگر هم با فرایض بگذرد. تا نباشی توبهشتم احتمالی می شود. دیشب پی تورا دلت ازدست من گرفت. باران به سبک ریزش چشمت دهن گرفت.

کافران را دوست دارم از این که دعوی دوستی نمی کنند. سر درد و درد سر یه جورایی با هم دوقلو ان. ینی مثلن سر درده رو داری اما درد سره رو نمی بینی! از اونجایی که مطمئنی که درد سره هم وجود داره و یه جایی این دور و برا قایم شده تا به موقعش یهویی از پشت بپره روت قلقلکت بده خودت ویرت می گیره بگردی دنبالش پیداش کنی.