کاش در این دنیای فانی کسی بود تا دم از جاودانگی می زد. بخیه می زنم زخم خاطرات گذشته را. ته خط که رسیدم نقطه می گذارم. کلمات زرد آوار می شود. هق هق تلخم آواز می شود. دست و پا می زنم. بازی کلاغ پر دنیا کلافه ام کرده. یاد زمهریر دستانت می افتم. یخ بغضم آب می شود. پای عاشقی ام خواب می رود. دلم عشق زیر صفر درجه. بین بام من و تو. بین روزگار من و تو. همان کلیشه ی لعنتی ست. من به دنبال حیرانی عارفانه ام.

روزها گر رفت گو رو باک نيست. به کتاب هایی که خوانده ام فکر می کنم. به کتاب های خیلی زیادتری که نخوانده ام. آدم وقتی کتاب می خواند چیزهایی را می فهمد که نباید بفهمد. آدم وقتی کتاب نمی خواند چیزهایی را نمی فهمد که باید بفهمد. سال ها هم بگذره باز وبلاگ نویسی برای من بهترین شکل حضور در یکشبکه اجتماعی است. اساسا وبلاگ بهترین صفحه در شبکه اجتماعی است. شکنجه گري که خودمم! .

آنچنان که خواب می دیدم. فرهنگستان زبان و ادب فارسی. یادداشت های یک راننده تاکسی. از ميان روشنايي هاي شب. يک دو جين ميخک دارچين داستان و بو مادران. قلم بافی های یک نیکولای آبی. کاروند پارسی - وبلاگ دکتر محمود فتوحی. بعضی وقت ها بعضی شع.