ظ روز یکشنبه ٢٦ آبان ۱۳۸٧. بهانه ی نوشتن می گیرند. خیلی وقت است ورقی سیاه نکرده ام. که بی تابی شان تا ابد ادامه خواهد داشت. ظ روز چهارشنبه ٢٠ شهریور ۱۳۸٧. یه عمره حال و روز من همینه. ظ روز یکشنبه ۱٧ شهریور ۱۳۸٧.

ما شبی دست بر آريم و دعايی بکنيم. الان واقعا احساس تنهایی داره خفم میکنه. نمیدونم دقیقا چی می خوام بنویسم . فقط دلم می خواد بنویسم . همه ی خاطره هام جلوی چشام رژه میرن . هستن که هیچ وقت دلم نمی خواست به خاطر بسپرم و بعضی هاشون از اونایی که تا آخر عمر. احمقانست امشب خیلی بچه شدم . یه چند وقتیه احساس میکنم خودمو.