قدمی سوی سپاه و قدمی سمت حرم. دو رباعی و یک غزل عاشورایی. هم یکسره می به جام ها می ریزند. هم شیرینی به کام ها می ریزند. این قوم به احترام مهمان هاشان. سنگ از سر پشت بام ها می ریزند. برگرد که ماهپاره ای هست هنوز. بمان ستاره ای هست هنوز. هرچند سپاهت همه افتاده به خاک. جنگاور شیرخواره ای هست هنوز. گریه ی تو وسط خنده ی لشکر گم شد. سوره ای بود سپاهم که تلاوت کردم. آیه ای پشت سر آیه ی دیگر گم شد.

خدا که روی روزهای من کلید کند همهء حافظه ام قفل می کند حتی تو. اون ضریحی که زیرو روم میکرد. حوض پر ماهی توی صحنت. که منو با تو روبروم میکرد. اومدم گوشه ای توی حرمت. ادمات خط خطی میشن میرن. هی میون حیاط با تردید. سرده بد جوری یخ زدم اقا. چپقت رو سریع روشن کن. تا که سرما وجودمو نزده. گره های دخیلمو تن کن. واسم اعجاز تازتو رو کن. من از عیسی و مرده خسته شدم. منو درگیر چشم اهو کن. سرده بد جوری یخ زدم اقا.

مریم ها و یاکریم ها می دانند. تصمیم بر این است که مدتی در این مکان ننویسم. تاملات و تحملات من هر روزه پذیرای حضور شماست.

به دیوار های خانه ام آویخته ام. دیوار های خانه ام را. به عکس تو آویخته ام! چند روز پیش دو شهید گمنام جزیره مجنون رو توو دانشگاه زنجان دفن کردند . گاهی حرف اضافه ای لازم است! حرف اضافه ای برای مکث .

سروده ها و نوشته های سید علی لواسانی. بیتی از یک غزل قدیمی. غم میشنود باز میآید به سراغت. پس دم نزن انگار نه انگار که شادی. مطلع و مقطع باید صد درصد خوب باشد. اگر بیتهای دیگرهشتاد درصد هم خوب. یک گروه از مقطعهایی که بسیار برایم جذ اب است با اجازه میخواهم دربارۀ چند.