سلام به همهی اونایی که هنوز این وبلاگو میخونن. واقعا نمیدونم و نمیتونم بعد این همه مدت چی باید بنویسم و چی میتونم بنویسم . ای دل ساده بکش درد که حقت این است. از زمانه بشو دلسرد که حقت این است. هر چه گفتم مشو عاشق نشنیدی حالا. همچو پاییز بشو زرد که حقت این است. دیدی آخر دم مردانه به جز لاف نبود. بکش از مردم نامرد که حقت این است. آنچه بر عاشق دلخشته روا دانستی. فلک آخر سرت آورد که حقت این است.

بزرگ شدم انقدر بزرگ که احساس میکنم کس دیگری تمام این خاطرات رو نوشته خاطرات قشنگی که برای بهترین سال های زندگیم بود از اخرین باری که نوشتم 4 سال گذشته خیلی وقت ها این وبلاگ رو فراموش کردم ولی امشب هوس نوشتن دیوانم کرد دوست داشتم کارمو تموم کنم. نوشتن این وبلاگ تجربه ی جالبی بود و خیلی خوش حالم که حذفش نکردم.

این روزا به شدت خسته و کسل هستم . گرمای هوا خیلی اذیتم می کنه جوری شدم که شبها یک کیسه یخ زیر پاهام باید بذارم تا بتونم بخوابم احساس می کنم پاهامو توی تنور گذاشتن. با این وضع مزخرف بنزین هم دیگه توی ماشین نمی تونم کولر روشن کنم عصر که می سرم خونه همش تهوع و سرگیجه دارم. حوصله ام به شدت سر رفته دلم یک سفر کوچولو به یک جای خنک می خواددددددد ولی دکتر بهم اجازه سفر نداد! حتی بعد ازظهرها که خیلی خسته می شم با ترس و لرز نیم ساعت میرم توی نمازخونه استراحت می کنم و بعدش کلی متلک میشنوم! .