اون که یه روزی تنها کسم بود - تنها پناه دل بیکسم بود - تنهام گذاشت و رفت از کنارم - از درد دوریش من بیقرارم. بازم تولدم شد و . ظ روز دوشنبه ٢٦ اسفند ۱۳٩٢. گفتی میرم سفر ولی میام پیشت با دست پر. گفتی تا من کنارتم غصه دنیا رو نخور. گفته بودی که هیچ کسی نمیگیره جای منو. محال روزی برسه نگیری دستای منو. یه کاری کردی با دلم که زندگی برام نموند. آتیش بی خیالی هات تموم دنیامو سوزوند. گناه من چی بود مگه سنگ صبور غصه هام. فقط بهم بدی نکن من از تو خوبی نمیخوام. چقد عوض شدی گلم چی سر عشقمون اومد.

چه رسدبه رویش دوباره ی جنگلها. چهارشنبه سوری جشن بزرگ وفرحبخش ایرانی. برهمه ی دوستداران شادی وعشق وآزادی.

ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه می پنداشتیم. باز باران با تمام بی کسی های. می خورد بر بام خانه. می چکد بر فرش خانه. باز می آید صدای چک چک. من به پشت شیشه ی تنهایی افتاده ام. کجای قطره های بی کسی زیباست. نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند. آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد. که سقفی از گل و آهن به زور چکمه باران. روی همسر و پروانه های مرده اش آرام باریده. کجایش بوی عشق و عاشقی دارد. نمی دانم چرا مردم نمیدانند. که باران عشق تنها نیست.