باید این روزها رو عوض کرد. من خوبم ولی تو باور نکن. کرده ما را عاشقی جادو. شنگول و منگول و حبه انگور.

هورا لب تاپم درست شد.

نمیدونم چرا من همیشه وفت کم میارم! احتمالا نتیجه بی برنامه گی های همیشگی من هست. به هر حال فقط خواستم بگم شرمنده میشم وقتی معرفت شما دوستای نازنینم رو میبنیم و وجودم سرشار میشه از حس گرم دوست داشتن و چقدر من ادم خوش اقبالی هستم که دوستهای بارزشی مثل شما دارم. فطعا اگر فاصله ای دارم با شما فقط صرف شرایط زمانه است و قلبا فاصله ای نیست.

زمستونه خدا سرده دمش گرم. راستش اين روزا دل و دماغ ندارم از تكرار مكررات خسته ام اما با خودم ميگم خدارو شكر كه اين مكررات هست خداروشكر كه عزيزام كنارمن. روزا با اينستا مشغولم خيلي دلم ميخواد آدرسشو بهتون بدم اما فاميلا هستن و دلم نميخواد حرفي از وبلاگ بشه. كاش ميشد ادرس اينستا رو بدم بهتون.

در کش و قوس احساس. البته خیلى مهم نیست, ولى ناخودآگاه فکرم رو درگیر کرده هر چند ساعت یکبار یادش میفتم. نمى دونم قسم روباه رو باید باور کنم یا دم خروس. تنها نگرانیم بابت اینه که با باور هر کدوم از اینها, مدیون اون یکى میشم. دیشب با خودم فکر مى کردم بهتره هیچ کدوم رو باور نکنم اینطورى دیگه مدیون هم نمى شم. طورى نیست که بشه هر دو رو باور کرد چون هر دو دقیقا متضاد همن. دلیل این همه چشمهای اش.