اما همون پسربچه ی شوخ و شر و شور قبل باقی موند. حداقل اینجا هنوزم میشه زیرابی رفت. غروبی آکنده از غم و اندوه است. در راه بازگشت از دانشگاه بودم که خبری قلبم را به درد آورد. فقط اگر این دنیا کمی با وفاتر بود. روحت شاد باشد عزیز . پس از سی سال همسر شهیدت را پیدا کن و باری دیگر زندگی جدید خود را جشن بگیر. حداقل اینجا هنوزم میشه زیرابی رفت.

کسانی که به وبلاگ پاتربان. رفتن قطعا من رو می شناسن. چون من نویسنده ی اون وبلاگم. اگه پروفایلم رو توی پاتربان خونده باشین قطعا متوجه میشید که چه قدر جانی رو دوست دارم. به وب جدید من خوش اومدین. توی این وبلاگ مطالب زیادی درباره ی جانی دپ و فیلم هاش هستش. در واقع این وبلاگ مخصوص همه ی طرفدارهای جانی دپه که به اصطلاح بهشون میگن دپیست! به جمع دپیست ها اضافه بشن. من رو از نظراتتون دریغ نکنید. توی نظرسنجی هم شرکت کنین.

تردیدها به ما خیانت می کنند تا به آنچه که لیاقتشان را داریم نرسیم . دنیا به من نیاموخت در غیابت صبور باشم اما وفا به من آموخت که فراموشت نکنم .

یه کاری کنید بخندیم! از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون چند روزیه حالم اصلا خوش نیست حتی حوصله ی خندیدن هم ندارم. به دور و برم که دقت میکنم میبینم حال همه اینجوریه. نشستم با خودم فکر کردم ینی چی شده که مردم خوشحال نیستن! بعد از کلی سر در جیب مراقبت فرو بردن و در بحر مکاشفت مستغرق گردیدن فهمیدم دلیلش چیه. قرار شد به کسی نگم اما شنیدم مخاطبای وبلاگ همه رازدارن و به قولی دهنشون چفت و بست داره. پس میگم بهتون به شرط آن که ز مجلس سخن به در نرود. آخه از بزرگای ما میمیرن. اختلاس میشه جوک میسازیم و میخندیم.