شنیدم که فرزانه ای حق پرست. گریبان گرفتش یکی رند مست. از آن تیره دل مرد صافی درون. شنید این سخن مرد پاکیزه خوی. درد مست نادان گریبان مرد. زند در گریبان نادان مست. جفا بیند و مهربانی کند. دومین نشست ادبی انجمن فرخی بروجن باحضور گرم شاعران ارجمند. بی حصاری دیگه ع نزه ق ر و ق نبیل نیمخواد.

سامانه ارسال اس ام اس. همیشه باور عشق قدم زدن با او میان خش خش برگ شب ندیدن ها. همیشه مثل غروبی در انتظار طلوع و یا چو غنچه به امید دست چیدن ها. همیشه قصه ی ماه و غزال صحرایی و باز قسمت صیاد دل رمیدن ها.

دراین زمانه ی بی های وهوی لال پرست. به دشت پرملال ما پرنده پرنمی زند.

من دلم میخو ا د داااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااد بزنم. سر خودم سر تمام آدم های نامرد. و در یک کلام سر همه ی آدم های دنیا. سر این زندگی که فقط بوی نامردی میده فقط نگاه کن.

تا بال روسریم پر شود. آن قدر گریه می کنم تا از ته دل بخندد. بتوانم روی ماه خداوند را ببوسم. می شود زیر سایه اش. که بیش از هر لحظه. این قلمم است که به رقص شبانه در آمده. زیر آسمان خدا بساط شاعری. ولی افسوس که چقدر شعر نوشتم برای باران.