شريك عشق تو شدن يعني همنفس شعر و ترانه شدن. يعني چون ابري تيره به دريا زدن وديوانه شدن. شريك عشق تو شدن يعني عاشقي به سان يك مجنون. يعني قطره باراني در دل كوير جاري شدن. شريك عشق تو شدن يعني ديوانه وار عاشق شدن. زدن به كوه و بيابان و سرمست لحظه اي ديدار تو شدن. شريك عشق تو شدن يعني چون ماهي به دريا رها شدن. به ديدن مهتاب شب رفتن و براي لحظه اي ستاره شدن. اگه باز از روزگار دلت گرفت.

این چه مدل اخلاقیه که من دارم! نمي دونم چرا جنبه گوش دادن به بعضی آهنگ و ترانه ها رو ندارم! البته از اون لحاظ نه! تقریبا ساعت 8. 5 رسیدم خونه و همونطور که کارامو تند تند می کنم با مامان و زهرا هم حرف می زنم و گاهی هم می گیم و می خندیم! ساعت كه از نه ميگذره از خستگی دراز می کشم و همونطوری با مامان اینا صحبت می کنم ولی کم کم دیگه صحبتام رو كوتاه میكنم و پتو رو میکشم رو خودم! فکر می کردم همش شعرای افتخاری باشه ولی وسط اونا شعرایی از مهستی هم بود که با نامهای مستعار سیو شده بود! گل من چ.

اراذل وارد می شوند! بعد از نود و بوقی دارم اینجا از زبون خودم می نویسم. من گلابی کال هستم و خیلی وقته که چرخوندن اینجا به عهده ی منه و بقیه گلابیا به دلایل نا معلوم رفیق نیمه راه شدن و گم و گور. خلیلی وقته می خوام استعفا ناممو بنویسم اما نشد که بشه یعنی دلم نمیومد بخاطر دوستان نتی که از دستشون بدم ولی الان رسما اعلام می کنم. می دونم که با استعفای من زمین به چرخش خودش همچنان ادامه می ده و به کسی هم برنمی خوره و شاید خیلیا هم خوشحال بشن که چه عجب این گلابی بالاخره عاقل شد و برکنار شد. و چه حالی می کردم.

من و نوشته هام و روزهای بارانی. حالا کمتر از یکماه است که از سفر ایران برگشته ام. جدای از سوغاتیها و هدایایی که گرفتم. خنده های از ته دل خواهرکانم. و حضور بینهایت دوستانی که عاشقانه میخواهمشان با همه وجودم. تنها انرژی و قدرت من برای در آغوش کشیدن آینده است. از زیبایی ام لذت میبرم. میخواهم بلند بلند فکر کنم. به روزهای پایانی سال نزیدیک میشویم. باز همه جا پر شده از عشق و نور و درخت و زیبایی. هر روز درون آینه خودم را زیباتر از گذشته میبینم. و من از عشق سرشارم.