عمریست که از صلح و صفا می خوانیم. از طایفه ی عشق و وفا ایرانیم. وقتی که زمین عطش کند بی پروا. چون شبنم صبح و نم نم بارانیم. از گرمی خونمان جهان در جوش است. این را همه از لطف خدا می دانیم. هرچند که دنیا پر از آشوب شود. در کشور عشق و امنیت می مانیم. از جنگ و تجاوز به خدا بی زاریم. ما پیرو عشقیم و پر از ایمانیم. از روز ازل تا ابد این دنیا . ما عاشق سازندگی و عمرانیم. جز صلح و صفا طلب نکردیم هرگز. راضی به رضای قدرت یزدانیم. با ما سر این حرف توافق بکنید.

نیامدی ودلم نقره داغ تقدیر است. اسیر خاطره های بدون تدبیر است. نیامدی وغرورم میان بغض شکست. بگو شکست دلم از کدام تقصیر است. چو یک قناری پر بسته در قفس بی بال. دلم شکست به پای خیال های محال. گذشت قصه عمرم به آرزو وخیال. خبر نبود تو را از خیال هرروزم. خبر نبود تورا درفراق می سوزم. چه روزها که تو را از خدا طلب کردم. نیامدی و چنین است حال امروزم. باروضۀ حسین نفس تازه می کنم.