سلام به همه ی دوستای عزیزم. آترینای من خیلییییییییی شیطون شده و نمی گذاره مامانش به اینترنت و دوستاش سر بزنه. دلم برای همه ی دوستای عزیزم یه ذررررررررررره شده. خیلی دلم می خواد بیام باهاتون حرف بزنم ولی نمی شه. اون سایتی که مریم گلم و آنوش عزیزم گفتین رفتم و عضو شدم ولی هیچ ایمیلی برام نیومد. من و آترینا بیشتر وقتا توی خونه ایم. آترینا خیلی سرگرمم کرده و اصلا وقت آزاد برام نمی گذاره. دلم می خواد مثل قبل برم سر کار ولیییییییی حیف که نمی شه.

دخترم تو الان ۱۹ ماهه هستي اسم اكثر حيوانات رو به انگليسي مي توني بگي اسم ۱۰ تا ميوه رو به انگليسي مي گي. دوست داري خودت غذات رو بخوري . از بازي با مليكا لذت مي بري اصرار داري ببوسيش. با دستت چشماش رو لمس كني و قربون صدقه اش بري. بعضي وقتا كه خيلي شيطوني مي كني و خونه رو بهم مي ريزي من يا بابايي دعوات مي كنيم تو هم حرفهاي ما رو تكرار مي كني و ما هم به زور جلوي خنده مونو مي گيريم. سوين خواهر دار مي شود.

سلام به همه دوستای گلم جای همتون خالی چند شب پیش خونه خاله جون سارا بودیم . خاله جون یک دوقلوی خوشگل دختر و پسر به نامهای شنلی و الشن داره جاتون خالی خیلی خوش گذشت کلی هم از جوجه ها مون عکس و فیلم گرفتیم . خیلی بامزه بود بچه ها هاج و واج به ما نگاه می کردند و هراز گاهی هم یک خنده تحویلمون میدادن. این شنلی دخمل خوشدل خاله سارا. این الشن شیطون و بلا که چون چشماش سبزه تو همه عکسا قرمز میشد.

امروز بعد از مدتهای زیاددد یه سر به اینجا زدم. موزیک وبلاگ که شروع کرد کلی خاطره برام زنده شد. یاده همه بچه های اینجا افتادم. دلم خواست به تک تکشون سر بزنم. هر چند خیلییی ها مثله خودم دیگه نمی نویسن و نیستن. قرار بود بنویسم برات از همه خاطراتت. می خوام بهت قول بدم که بنویسم . خوشحالم تو زندگی عشق و آرامش دارم. ممنونم ای خداا به تو مدیونم.

چشماي بسته ي تو رو با بوسه بازش ميكنم. قلب شكسته ي تو رو خودم نوازش ميكنم. نميذارم تنگ غروب دلت بگيره از كسي. تا وقتي من كنارتم به هر چي ميخواي ميرسي. خودم بغل ميگیرمت پر ميشم از عطر تنت. كاشكي تو هم بفهمي كه ميميرم از نبودنت. خودم به جاي تو شبا بهونه هاتو ميشمرم. جاي تو گريه ميكنم جاي تو غصه ميخورم. هر چي كه دوس داري بگو حرفاي قلبتو بزن. دلخوشي هات مال خودت درد دلات براي من.

بعد از یک سال و نیم. دیدن وبلاگ یکی از دوستان منو هوایی کرد. گفتم برم به وبلاگ آوا که خیلی وقته حتی بازش هم نکردم یه سری بزنم. و وقتی خاطراتم رو میخوندم خیلی حس عجیبی پیدا کردم. یه جورایی حالم گرفته بود. از اینکه میدیدم تو پست آخری نوشتم الان آوا سه سال و نیم داره شوکه شدم. از اینکه یک سال و نیمه که هیچ خاطره ای از بچه هام ثبت نکردم. الان آوا 5 سال داره و آراد 1 سال رو پشت سر گذاشته. فقط میتونم بگم خیلی ناراحتم. تازه به ارزش وبلاگ نوشتن پی بردم. هنوز به نمک میگه ممک! .