جز پوستی که بر استخوانم. پایین تر که بیایی به تو نزدیکترم. چشمانش با من سخن گفت. فاجعه نويسيهاي ژنرال بابونه ها. و آيه هايي كه باريد بر رحلت ماهيها. درد و دل يك بچه. زني كه دوست مي دارم. گاه نوشت هاي يك ماهي.

چقدر دلم برای پیرمرد تنگ شده. چه دلتنگی غریبی دارم اینجا. پراکنده گویی های گاه و بی گاه. آرمین شیشه مربا رو بفرست بیاد.

اگر روزی از عرشت به زیر آیی و . اگر روزی از عرشت به زیر آیی. و برای لقمه نانی غرورت را به پای نامردان بشکنی. تن خسته خویش را بر سایه دیواری. اندکی آن طرفتر کاخهای مرمرین بینی. شب آزرده و دل خسته. تهی دست و زبان بسته. به سوی خانه باز آیی. بس کن تو ظلمت را.

هیچکدوم از همه ی رهگذرهای چشمهای آینه من نیست. فک می کردم خیلی زودتر به سنی برسم که گقتن از گذشته هام یا اعترافم از گذشته ها - چون گذشتن- دیگه برام فرقی نکنه. اما هنوز برام فرق می کنه. هنوز مثل هجده سالگی هام دلم پیش پسرای بیس ساله می مونه و یادم می ره که اخرین اسفند بیست و هشت ساله شدم. زیر بارون کلاه پالتومو می ذارم سرم و می کشم تا سر ابروهام دستامو فرو می برم توی جیب های کم عمقم و ادامه می دم به راه رفتن.

بعد از مدتها دوری از حس شاعری با یه کار نیم بند سپید اومدم! بخوانید و نقدش کنید. که امتداد انگشتانم را روشن میکند. پدرم آرزوهایم را نشان میداد. وخداوند لبخند کوچکی بر لبانم میکشید. بگذار این مسافت نورانی را. با پای دلی خون آلود بگذرم. خنده های کودکی ام را. دلم تو بند دنیا نیست. همه غصه ام ولی اینه. داره بی تو تموم میشه. از این دنیا از این تاریخ.

سرو ناز شكسته ی من. به خدا اعتراض وارد نیست. سرونازت شکسته تر شده است. درود پیروزی ,درود استقلال. چقدر سخته که چشمات رنگ غم باشه ولی ظاهر پر از خنده. نقدی بر من در انجمن ترانه فریاد. خرید کیف پول آلوما والت.

از یکی که حبسه تو تنهایی بی سرانجامش چیزی جز بی خبری نخواهید. سنگین تر از یک بغض لبهایم تکان خوردند. وقتی که لبهای تو خرج این و آن می شد.

واز آنجایی که من آدم دل نازکی هستم. به گم شدگیهای شاعران جهان . آدم پناهگاه بزرگیست با دردهاش شکل گرفته ست. او شاخه های خشک تنش را انداخته دوباره بروید. آنقدر مانده این طرف خط تا دردهاش شکل گرفته ست. هر آدمی درخت خودش را روزی که اتفاق می افتد.