پاييز بهاريست كه عاشق شده است. نوشته های زیبا از دکتر علی شریعتی. عميق ترين درد مردن نيست. همه چي از همه جا. اينجا همه چي قاطي پاتيه. تنهاييم را كسي درك نكرد. خلاف ارزش اشك مادر را ندارد. خیس و خسته آمده ام. از کسانی که از من متنفرند سپاسگذارم . از کسانی که مرادوست دارند ممنونم.

تا شقایق هست زندگی باید کرد. نه تو می مانی و نه اندوه. نه تو می مانی و نه اندوه. و نه هیچیک از مردم این آبادی. به حباب نگران لب یک رود قسم. و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت. آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند. وقتایی که حس میکنم این بودن ارزشی نداره برا هیچکس حتی خود خودم.

شاید برایت عجیب است این همه آرامشم! به آخر که برسی. جایی در این کره خاکی. تو نفس میکشی و من. واقعه کربلا اتفاق می افتد.

ظ روز پنجشنبه ۳ دی ۱۳٩٤. سپیده که سر زد خواب میهمان آن دو شد. و رأس ساعت ۶ صبح. زنگ ساعت موبایل به صدا در آمد. و یادآور آن شد که همچنان تو را بیاد دارد تا برای راهی شدن به سر کار دیرت نشود. نیز به یاد آوردم که مدتی چند میگذرد که تو دگر نیستی . به یاد خواهم داشت که تو چه کردی با من. زین پس فراموش نکنم درسی که ز تو آموختم. چون یادآور چشمان بی روح تو میباشد.