دنیای شاعر ها دنیای بی رحمیست. کبوترانه باز آ به آسمان جانم. طلوع خنده پژمرد به سرزمینم ای دوست. بیا که غم رسیده به مغز استخوانم. شهاب واره ی من گذشتی و پس از تو. سیه به تن کشیده تمامی جهانم. به این خوشم که ماندند کنار من پس از تو. جنون و غم دو یار عزیز و مهربانم. نه باغبان دلسوز نه بستر بهاری. شبیه برگ زردی به دامن خزانم. و مرده پیش چشمم غرور ارغوانم.

تنها برای خود خود اوست. بپر بالا و بپر پایین و بپر بیا. پا به پا کردن و دوتا یکی کردن. فرو رفتن در اندیشه های. مردن در کفن انتظار ها. و من خسته تر از آنم که روکنم به گرمی.

مثل اشیایی که در گوشه انبار تاریک افتاده اند. نمی توانم از خواب بلند شوم. مر از خواب بیدار می کردید. ای دری که ناگهان باز می شدی. چرا برصورت من نمی تابی. ای نوری که ناگهان می تابیدی! کجایید ای صداهای پاها! نمی توانم از خواب بلند شوم. براي عزيزترينم كه تو اسمونهاست. من تو نبودت جز اشک و حسرت جز گریه کردن کاری ندارم.