ܓܨ معرفی کتاب تجربه های یک ناشنوا و روش تهیه آن ܓܨ. تجربه هایی که در این ۲۶سال زندگی ام داشته ام که بخاطر مشکلات شنوایی بوده را بنویسم تا هموطنان و همدردانم با آن آشنایی پیدا کنند و روش رفتاری آن را راحتر بدانند. در حال حاضر خیلی از ناشنوایان و کم شنوایان و سمعکی ها در رودررویی باشنوایان و برعکس دچار استرس میشوند و نمیدانند که چگونه همدیگر را تفهیم کنند و راحت باشند.

این دفعه خورشید من از مغرب هویدا شد. سرسبز چشمان تو شیدا شد. لنج دلم بود و تلاطم ها و طوفان ها. یک ناخدا از ساحلی گمگشته پیدا شد. دست مرا می گیری اما عرشه ناامن است. آری نبودی تا ببینی بعد کوچ تلخ. بگذر تو از این جنگل تاریک و یخبندان.

دست نوشته ها و مقالات شخصی. جاذبه های تاریخی مذهبی گالیکش. یک سبد گل از گلهای چهارم گالیکش. شبکه بهداشت و درمان گالیکش. پایگاه اطلاع رسانی فرمانداری گالیکش.

یکسال را بخاطر یک ماه زنده ام. السلام علیک یا ثارالله . هنوز نبض زمان در قیام عاشوراست. هنوز خطبه حق در کلام عاشوراست. به ذره ذره خاکش که نام عاشوراست. نه حرفی از عطش و نه شهادت و مرگ است. حسین تشنه لبیک های مردم بود. همیشه وسعت فکرش امام عاشوراست. صدای خواندن آیات آسمانی را. به روی نیزه شنیدن پیام عاشوراست. طلوع میکند از قلب آسمان مردی. پس از شهامت و صبر و دعای پی در پی. شهید واژه ی حسن ختام عاشوراست.

و این آیه آیه های عاشقی. که از لای موهای تو آغاز می شوند. قسم به این تنهایی که در من نشسته. و این بغض نازا که بکارت شعرهایم را نمی پکد. من شاعر چشم های تو شدم. و این واژه های زنگ زده ی از رنگ و رو افتاده. که هر روز از لای شیارهای ذهنم می چکند. در این همه سال سرودن. شعر و قلم و کاغذ دارم! ای مسافران ذهن های مضطرب. در شاعرانگی اش سهیم نیست.

دلمویه هایم که بی سبک و وزن جاری میشوند . من صبا هستم صبائی که هرگز نوزید! روزی آرام در دریای عشقت گام نهادم. وزمانی به خود آمدم که غرق دروسعت بیکرانش بودم . هرگز فکر اینکه روزی این دریای وسیع بخشکد. برای ثانیه ای ازذهنم خطور نکرد! آخر چطور ممکن بود عشقی. بازی وبازیچه ای ناچیز بود. عشق راروزی که بامن ساختی. آن حبابی گشت این دل راستود.

دنیای شاعر ها دنیای بی رحمیست. کبوترانه باز آ به آسمان جانم. طلوع خنده پژمرد به سرزمینم ای دوست. بیا که غم رسیده به مغز استخوانم. شهاب واره ی من گذشتی و پس از تو. سیه به تن کشیده تمامی جهانم. به این خوشم که ماندند کنار من پس از تو. جنون و غم دو یار عزیز و مهربانم. نه باغبان دلسوز نه بستر بهاری. شبیه برگ زردی به دامن خزانم. و مرده پیش چشمم غرور ارغوانم.

بهار گرم عاشقی و آرزوی کال تو. لعنت به تو که ساده دل کندی. لعنت به من که باورت کردم. اين روزها همسايه آه ام. مهمان باران های گه گاهم. آنقدر پيچيدم به خود از درد. تا با خبر شد شست بابا هم. دلخوش به آدم بودنت بودم. از شوق اين گندم نياسودم. می رفتی و آهسته می گفتی. رفتی کشیدی تا جنون کارم. راحت کمر بستی به آزارم.