من با غزلي قانعم و با غزلي شاد. تا باد ز دنياي شما قسمتم اين باد. نه فرشته نيستم باور بكن من نيز انسانم. حق بده گاهي تو را اين روزها از خود برنجانم. حق بده گاهي دلت را بشكنم اين روزها حتي. قهر باشم چند روزي چشم هايت را بگريانم. هي بگويم خواب ديدم بايد از من بگذري ديگر. يا كه از اين دوستي اين عشق بدجوري پشيمانم. اتفاق بي نظيرم داغ داغي نه نميفهمي. تو جوان و تازه اي من يك بناي سست و ويرانم. چشمه هاي جهان مبارك تو.

دراین جنگ تن به تن با دشمن روزگار! یا تیغ بر من میکشیدی. یا تیزی خنجرت را به تن خود آزمون میکردی. به دستمالی سپید دشمن را به میهمانی جنازه ام میخواندی. وتو را به اسارت میبرند. با صدای سنگین زنجیرهای در پایت. نوید ابراهیم زاده پیرشهید 1392.

تا بشود نميگويم و شنيدنش را چندان تاب نمی آورم. جا ميخورم و غصه . تلاش ميكنم بنويسم تا به سرايندگي برسم. زندگي زود تر از من به نقطهي پايان برسد. سيد علی سیدحسيني با میثم. آشپزی از دل و جان.

هم سفر لحظه هایم باش در این کوره راه تردید. چه شبهایی که من بیدار بودم. وتو در خواب نازت غرق بودی. من و آن مغرب چشمان مستت-. و تو در جاده های شرق بودی. من و شوق وصال تو ولی تو-. اسیر اشتراک و فرق بودی. برایت شمع و اشک بی امانش-. چراغ قلب من را برق بودی. برایم خرمن یاس و اقاقی -. و تو گفتی برایم مرق 1 بودی. من آن باران ابر پاره پاره -. و تو برهان رعد و برق بودی. به سیلاب سرشکم آه افسوس -. شناگر بودی اما غرق بودی. سحرگه بودومن بی خواب بی خواب. 1- مرق نوعی خار بیابان است.

هر چه من را بزاید. تکه ای جدا شده از شهاب سنگی. که آتشفشانی را در خود. به خواب پرنده ای می روم.

عجب لطف و صفايي داره دريا. چه آهنگي خدايي داره دريا. خوشا با ناله ي دريا سرودن. كه سوز دلگشايي داره دريا. رازدار نوجوانی های بی پروای عشق. می ستایم لحظه های با تو را.

ای عشق همه بهانه از توست. من خامشم این ترانه از توست . برای عاشق بودن باید اول سکوت را یاد بگیری . برای عاشق ماندن باید بند بند وجودت در کوره ی صبر بسوزد خاکستر شوی و دوباره از نو خودت را بسازی عشقی که تو را خاکستر نکند تنها بهانه یست گذرا و عشقی که از خاکستر تو دوباره تو را زیباتر از پیش نسازد تنها بازتابی از خودخواهی درون توست. عشق پیله نیست عشق اشتیاق پروانه شدن است. عشق دگردیسی توست که به آن خود متعالی خودت تبدیل شوی.

اينجا به جز سكوت! سالگرد بدترين روز زندگيم! امروز سالگرد بدترين روز زندگي منه! خوشحال ميشم برا آمرزش دايي و زن دايي عزيزم دعا كنيد. يك غلط داشتم و نوزده م بيست نشد! حذف يك جاده كه از نقشه ي ما نيست نشد. هر چه خواندم بخدا نمره ي جغرافي من. مثل تاريخ و زبان عرب و زيست نشد.

یاعشقیایه بطری عرق سگی! ببین گریه کردم که ازهم بپاشم نمیخوام دیگه مرد این قصه باشم. سلام امروز بیست وسومین سالروز تولد منه. ازدیشب تا الان فقط 2نفر بهم تبریک گفتن. دوست وبرادر همیشگی ام قاسم و خانوم گلش. میخوام این بیت مهدی فرجی رو تقدیم به این دوتا گل که تنها دلخوشی های من تواین روزگارن البته بعداز! حال من خوبست اما باتوبهتر می شوم. آه تا میبینمت یک جور دیگر می شوم. امسال دلم برای خیلی ها که همیشه اولین نفرا تولدمو تبریک میگفتن تنگ شده. بازم منمو این مشهد لعنتی. نمی دونی تواین روزا چقد حالم پریشونه.