کجای جهان ایستاده ام که نه خودم هستم و نه جهانی هست. هنوز چیزهای مانده بود که من رفتم. دستانی که انتظار می کشند با رنگ های سرد. شعر باید خود زندگی باشد. برای تو که می آیی. بخواب این قصه ها برای نشنیدن است. در درد تا دم مرگ. گمشده ام در دورترین خاطرات ذهن زمین.

خواهم تو شوی محبوب دلم چون نرگس من دیوانه من. از همه دوستای نازنینم ممنونم که به یادم بودن. صدای بی تفاوتی هایت گوشم را کر کرد. اگه میدونستی همیشه اشک میریزم. ک سﮮ آرام ب گوی. و م ט ف ریاב ب ز ن م.

تو را دوست می دارم نمی دانم چرا. شاید این طبیعت ساده و بی آلایش من. حد و مرزی برای دوست داشتن نمی شناسد . ولی سخت در این مکتوب فرو نشسته ام. ای تنها ستاره آسمان قلبم. ای تنها نیاز زنده بودنم. و تو ای معشوقه من. تو را با تمام وجود. به ﻟﺑﺍی ساﺩﻩ ﺍت ﺑﻳﺍﻣوز. لب های هر هرزﻩﺍی لایق ﺑوسه های ﺁﺗﺸﻴنت نیست. کسی راﺑﺑوس که حرمت ﺑوسه را بداند. و حدا قل به خاطر ﺑوسه هایت.