تولد امسال و تجربه ي مهم من. روز تولدم هم اومد و رفت و يكسال به سالهاي عمرم اضافه شد. امسال بازم سرم بي كلاه موند. نه اينكه بي كلاه بي كلاه. اما خب كادوي نقدي كه قرار باشه بذاريش كنار و فعلا به كارت نياد ميشه همون بي كلاه ديگه. راستي حالا كه بحث هديه پيش اومد ميخواستم يه موضوعي رو مطرح كنم. من و محمد دخل و خرجمون يكيه. يعني من هرچي كار ميكنم و توي كارت حقوقيم هست دست محمده. براي خودم هيچ پس اندازي ندارم. يعني شما بگو يه قرون! نه اينكه فكر كنيد اين پول رو ميدم كه روابطم حفظ بشه! پس ياد .

در این وبلاگ فقط مسائل حاشیه ای مورد بررسی قرار میگیرند. و همانا حسرت یک آرشیو دراز و شیک -برای همیشه- به دل من خواهد ماند .

در چشمانم تمام خاطرات را مرور می کنم. خیره به خود می نگرم. به چهره ی غریبی که پیش صورتم نقش بسته است. تا شاید جدا سازم این همه خاکستر و سیاهی را. چقدر فاصله ی آن روزها و این روزها کم شده اند. دیگر حرفهایم هم در حرفهایم نمی گنجند.

شاید بخوام برم بلاگر . خب از اونجایی که عکس ریده با این سرعت لود شدنش همون قالب قبلی رو گذاشتم. اما دهن سرویس انگار ذاتا با ما مشکل داره! مام رفتنی شدیم دیگه .