بيا اي مهربان چنديست دستانم ز دوري تو ميلرزند. بيا اي نازنين اينجا هوا ابريست. بيا با من بگو باز قصه ي بودن و ماندن را. بيا اي خوب من چشمان افسانه باز بارانيست. بيا اين درد را با دست گرم خود تو مرحم باش. بيا کين زخم را جز نور چشمان تو ياورنيست. بيا اي مهربان افسانه زدوري تو مينالد. بيا اي خوبترين جز در نگاهت درد باورنيست. بيا اي مهربان چنديست چشمانم ز دوري تو بر راهند. فرسوده جانم را توان ماندن و گفتن دگر نيست. بيا دستم به دستت گير.