Le premier jour, Dieu créa le soleil. Le second jour, il créa les mers. Le troisième jour, il créa le son. Le quatrième jour, il créa les couleurs. Le cinquième jour, il créa les animaux. Et il te créa pour moi. هفته او ل مرداد 1391. هفته او ل آذر 1388.

دست رفیق دیرینه در دستت آواز بغض کدوم قناری مرحم شده از شرم. متن کدوم نامه تسکین شده بر غم. آه من و تو از حکم بوده و. جشن طناب او از ترس او. رودر رو چکمه پوش سیاه. درد مشت خون آلوده خورده. بغض گلوی خشکیده ی ما. سهم همه ی دلواپسی ها. در گذر همون کوچه ی آرزوام. که میرفتیم من وتو با هم. من و تو چه غریب. از هم چه دور و.

دستم نمی رسید به پیشانی ات. به چین و ماچین سرنوشتی که از موهای من شروع نشده بود. لکه ای بود بر تن شب. دستم نمی رسید به پیشانی ات. می پیچید توی مشت هام. لا به لای ناخواناترین خطوط. پی کلافی که وصلم کند به روشنی چشم هات. به درختی که تو بودی. در پناه خیالی که خام بودنم را سایه شده بود. بی با تو بودن را ورق زد. رویای با تو بودن را سپید نوشت. رنگ دندانی که روی جگر گذاشته بودم.

مرده ها هم گریه می کنند. و یاز نوروز شد و روز ما نو نشد. و روز نو نشده شب رسید و ما. به انتظار روز نو شکوه لحظه هایمان به باد رفت. انگار مدتی است که احساس میکنم. خاکستری تر از دو سه سال گذشتهام. احساس میکنم که کمی دیر است. در بیست سالگی متولد شوم. از ما گذشته است که کاری کنیم. فرصت برای حرف زیاد است. اما اگر گریسته باشی . مردن چه قدر حوصله میخواهد. بی آنکه در سراسر عمرت. بی حس مرگ زیسته باشی! و به دور از .

برگ های ما را سپرده ای به دست باد و نگاه کن که هزار خاطره از تو به پرواز درآمده اند. ظ روز دوشنبه ۱٥ دی ۱۳٩۳. ظ روز یکشنبه ۳٠ آذر ۱۳٩۳. ظ روز جمعه ۳٠ آبان ۱۳٩۳. ظ روز یکشنبه ٢٠ مهر ۱۳٩۳. کیستی که من اینگونه به اعتماد. با تو قسمت می کنم.