تاکه پرواز مرا مثل پرستو دیدی. به غم عاشقیم از ته دل خندیدی. سر خود را به سر نیزه گرفتم اما. تو ازاین شعله ی شب سوخته می ترسیدی. تو تمنای وصالی که برایت هیچ است. من همان عابر بی هم نفس تبعیدی. گرم خود باش و مرا سرد در آغوش بگیر. تا نماند به دل فاصله ها تردیدی. مرکبم بی سردار است که بر می گردد. آه ای عطر مسیحایی قلبم نیما! در شب تیره ی چشمان ترم امیدی. هفتم هرماه به روز می شود.

و تو می اندیشی که این همه را خوانده ای. همه ی من را خوانده باشی. شناسنامه ام می گه بیست و هفتمین روز آذر فصل شکفتن من بوده است.

طنز نامه ی مجازی سکونش چهار شنبه ها به روز میشود. لطفن ما را با بردباری بیشتر بخوانید. درود به همه ی نویسندگان و دوستان عزیز وبلاگ سکونش بنفش. بعد از دو سال به روز رسانی منظم سکونش و البته غریب به دو ماه سکوت از اکنون آماده ی کوچ به وبسایت سکونش بنفش با آدرس www. کلیه ی دوستانی که تمایل به طنز نویسی در فضای این وبسایت و البته با قوانین و سیستم جدید دارند می تونند به اینجا. سر بزنن تا در تارنمای تازه ی سکونش عضو بشن. منتظر همه ی شما سروران خواهیم بود.

سه شنبه ششم فروردین 1392.

نمی دانم چه می خواهم بگویم فقط دانم که می خواهم بگویم.

با هم بیاندیشیم نه مانند هم. به جستجوی لقمه ای نان. در باز شد و گل آمد. ش ه زاده ای خوش آمد.