سلام دوستای گلم من اومدمممممممممممم. دوستای گلم برای راحتی شما و خودم همه پست های اون یکی وبلاگمو با همون پسورد می تونید بخونین دیگه عوضش نمی کنم. اینجا مینویسم تا خاطره این روزای قشنگ برای همیشه ثبت بشه. قصهی زندگی مستانه و متین.

پنجشنبه 26 شهریورماه سال 1388. بستم و رفتم رد زندگیم. شنبه 21 شهریورماه سال 1388. میدونی شاید در اون لحظه بهت غر بزنم ولی بعدش که یاد چشات میوفتم دلم یه جوری میشه و فکر میکنم کاش یه خورده خوش اخلاق بودم. یک ساعت از خاطرات یک روانی. یکشنبه 11 مردادماه سال 1388.

ღღعشق من ღ با من بمونღღ. زین پس بجای واژه ی سارا بگویید کوزت. واقعا شرمندم بابت رمزدار کردن پستهام. بهدش اینکه خود منم اصلا از این کار خوشم نمیاد. فقط بخاطر مسائل امنیتی و وجود اسم اشخاص حقیقی مجبورم. راستی اگه به کسی بادم رفته پسورد بدم بگه تا بدم بهش. دعا کنین زود تموم شه تا هلاک نشدم.

و چه م وسیقی لطیف است. نوشته شده در Mon 28 Jun 2010. دلم براشون یه ذره شده! ادامه داره .

حدس اونایی که گفتن طاقت نمیارم و برمیگردم درست بود . توی این فصل دلگیر با تموم علاقه ای که بهش دارم ننوشتن برام ممکن نیست . نمی دونم تا کی . سوفی زندگیش یعنی وجود همسرش! زباله دان ذهن یک لاغر. درد و دل هاي يك عدد ميس مري. یادداشت های یک تارای بی پروا. اینجا خانه ی امن دلتنگی هایم است. ی فنجون قهوه با طعم تمشک.