به زودی صاحب خونه بر میگده پس از ۲سال. این پصتو هطمن بخونین شاید بدطون نیاد. فراموش کردن خود در وجود کسی است که. همیشه و در همه حال ما را به یاد دارد.

خوب مي بينم كه مهر آغاز شدو دوباره بوي پاييز مياد دوست دارم براي تداعي خاطره هم كه شده بياينو. از خاطرات دوران مدرستون بگين. چهارشنبه سی و یکم شهریور 1389 ماني. داستان من از زمان تول دم شروع میشود. تنها فرزند خانواده بودم سخت فقیر بودیم و تهیدست و هیچگاه غذا به اندازهء کافی نداشتیم. روزی قدری برنج به دست آوردیم تا رفع گرسنگی کنیم.

سلام بر همه ی دوستان سبز اندیش. این چند روز برنامه های خبری حسابی ذهنم رو درگیر کرده به خاطر همین تصمیم گرفتم بیام حرف های دلم رو اینجا بزنم. در آخر این گزارش در خصوص دلیل این اتفاقات سوالی پرسیده شد. اگر چه هدف از طرح این سوال در پایان اون گزارش زیر سوال بردن آقای مهندس موسوی بود اما من به عنوان یه جوان ایرانی می خوام بهش جواب بدم. اگه واقعا تمام افرادی که در این بازه زمانی مخالفت خود شون رو با حکومت اعلام کردند دست نشانده قد.

پرت و پلاهای یه دختر دیوونه. هی هی نگاه چند سال از اخرین پست میگذره. یه زمانی اینجا چقدر برام عزیز بود. همه ی حرفای دلم و اینجا خالی میکردم. حالا این روزا انقدر حرفا تو دلم تلنبار شده که برای خالی کردنش دوباره پناه اوردم به اینجا. خسته ام مثل تمام این سالا. به یکم استراحت احتیاج دارم. لعنتی دلم یکم رفتن میخواد. حتی نمتونم حس و حالم و بنویسم. و این بود عیدی که این همه برای رسیدنش مردم ذوق و شوق داشتن. اخر شب همین طور ن.

هوای گریه کردمو دلم یه چشم تر میخواد. دوباره بغضو میشکنم خاطره ها یادم میاد. نامه هاتو وا میکنم عکستو پیدا میکنم. به خاطره تو هم شده اشکامو حاشا میکنم. به خاطر تو هم شده یه کم میخندم الکی. با گریه زیر لب میگم خداحافظ یواشکی. به یادم باش و مثل شعله خاموشم نکن. باور نمی کنم بدون خداحافظی رفته باشی. با دل شکسته تو اون روزهایی که رفتی. فقط یه چیز از خدا خواستم. خودت بین ما قضاوت کن. حلالم کن دارم میرم چه قدر این لحظه دل گیرم.