گاهی وقتا توی رابطه ها. همین که روزها بگذره و یادی ازت نگیره. همین که نپرسه چجوری روزا. همین که کار و زندگی رو بهونه میکنه. همین که دیگه لا به لای حرفاش دوستت دارم نباشه. و همین که حضور دیگران توی زندگیش. پر رنگ تر از بودن. هزار بار سنگین تر از. کلمه ی برو واست معنا پیدا. قبل از اینکه ویرون تر از اینی که هستی بشی. اگه دوس داشتین ب این وبلاگامم سربزنید. حافظ هنوز هم در فالهايش اصرار دارد.

ما کسانی که به فکرمان هستند را به گریه می اندازیم. ما گریه می کنیم برای کسانی که به فکرمان نیستند. و ما به فکر کسانی هستیم که هیچوقت برایمان گریه نمی کنند. این حقیقت زندگی است . عجیب است ولی حقیقت دارد. مرا بسپار به یادت به وقت بارش باران گر نگاهت به ان بالاست و در حال. هستی خدا آن جاست دعایم کن که من تنهاترین تنها نمانم. به یاد می آورم ک.