سوسو میزند روشنای دلم در این شبهای تردیدها و اگرها. که پایان دل آشوبی ام شود و آغاز فصل بهار زندگی ام. جوانه های دلم بیقرار شکفتن اند. بر من بتاب ای نور. که سخت امید بستم به همانی که می دانی. کوه از خوابی سنگین پر بود. سوزش تلخی به تار و پودش ریخت. نگاهی در راه مانده بود. و صدایی در تنهایی می گریست. برای فالی که به نامم شد.

سلامی بر همه ی بییندگان عزیز,در این وبلاگ سعی شده هر چی در توان دارم به کار بگیرم,ر ضمن شما عزیزان میتونیدهر عکس یا مطلبی رو که میخواید در قسمت نظرات درخواست کنید,و ما رو ازنظراتتون بی بهره نسازید یاحق. با سلام به بینندگان گل. از همگی به خاطر مشغله های زیادی که داشتم ومشکلاتی که واسم پیش اومد عذر میخوام. میخواستم که یه مطلب رو خدمتتون بگم که دنبال یکی یا چندنفر هستم که بتونن تو آپ کردن وبلاگ به من کمک کنن و بتونم با کمک اونا یه وبلاگ شیک و مشت بسازیم. حالا هر کی مرد میدونه یا علی.

تزیین بسیار زیبای منزل و اتاق ها باآینه. مطلبی دلخراش از یک وبلاگ نویس. انگار همین دیروز بود تابستان سال ١٣٨١. یا دقیق تر ۲۸ شهریور ۱۳۸۱. اون زمون ها وبلاگ هنوز زیاد جا نیافتاده بود و وبلاگنویس خیلی کم بود و هنوز خیلی ها وبلاگنویسی رو درک نکرده بودن و یه دختر بود که می نوشت .