که همیشه ماندگار است . گلایه دکتر شریعتی از خدا و جواب سهراب سپهری. امروز صبح اگر از خواب بیدار شدی و دیدی ستاره ها در آسمان نمی . گاه می رویم تا برسیم .

شده ام معادلہ ے چندم جہولے این روزها هیچ ڪس از هیچ راهے مرا نمیفہم د. قیامت بی حسین غوغا ندارد. حسینی باش که در محشر نگویند. چرا پرونده ات امضاء ندارد. شفاعت بی حسین معنا ندارد. آدم هایت من و آوازهایم رادوست ندارند.

امشب افتاده به جانم تب یادت چه کنم. من ندارم به غم هجرتو عادت چه کنم. روزگاریست که دیوانه بیمار توام. مانده ام گرتونیایی به عیادت چه کنم. هردری بود زدم تاتوبمانی که نشد. گرمهر تو از دل برود بر دل خود خشم مگیر. مطمئن باش که آنگه مهر از تو از دل نرود. آشمشام یاره می مین ی.

تو تا زندهای نسبت به چیزی که اهلی کردهای مسئولی! این روزها دستم خیلی به سمت روان نویسم می رود. اما دلم نه ,. از تو چه پنهان غرورم نمی گذارد. که باز چیزی بنویسم و. دفترم را می بندم سفید بماندبهتر است . تا با شکسته شدن غرور من سیاه شود! و تو سال ها بعد دفترم را برداری و یواشکی بخندی ,. دست نوشته های دختر 21ساله بوده است دیگر . تو هر لحظه این خونه سکوتی داره پر میشه. سکوتی ک باید روزی بفهمی تو چه دردناکه. شاید روزی بفهمی من چقد تنها میشم بی تو. بفهمی که چقد سخته نفس های بدون تو.

ظ توسط رها راد نظرات . ظ توسط رها راد نظرات . ظ توسط رها راد نظرات . ظ توسط رها راد نظرات . ظ توسط رها راد نظرات . این آخرین درخواستم از توست . دعایم , خواهشم , نیازم . که سخت از تنهایی بیزارم , می ترسم. از بی تو بودن , بی تو ماندن , بی تکیه گاهی , بی پناهی. از تزلزل می ترسم , از .

کسی را که دوس دارم. و به او عشق می ورزم. که از من به قد شادی ها دور. و چه دنیای عجیب تریست. کسی را که دوس ندارم. و از بودنش بر خود می پیچم. آن چنان به من نزدیک است. که حتی می توانم بوی عطرش را. در هوای نزدیک به خود استشمام کنم. نمی دانم چرا در گوشه ای دیگر. دلباخته ی نگاهیست که شاید که نه. حتما به قد من دوستش ندارد . بر روی تخم چشمانش می گذارد. و برایم صادقانه ترین واژه ها را می سراید.

هرگز کسی را به آنچه که قسمتش نیست عادت مده. دوستان دیگه پست نمیذارم تا به هدفم و آرزوم برسم. امیدوارم تا الان از وبلاگم که نوشته هایم را تقدیم به عشقم کرده ام لذت برده باشید. تو ازدشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد. و اشک من تورا بدرود خواهد گفت. دلت را خارخار نا امیدی سخت آزرده ست. همه توش و توات را زتن برده ست. تو با پیشانی پاک نجیب خویش. که از آن سوی گندم زار. طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است.