بعد از مرگم مرا در دورترین غروب خاطراتت هم نخواهی دید. منی را که هر نفس با یادت اندیشیدم. و هر لحظه بی آنکه تو بدانی. برایت آرزوی بهترین ها را کردم. بعد از مرگم نامم را در ذهنت تداعی نخواهی کرد. نامی که برایت بیگانه بود اما در کنارت بود. بی آنکه خود خواهان آن باشی. بعد از مرگم چشمانم را روی کاغذ نخواهی کشید. چشمانی که همواره به خاطر غم ها و شادی هایت بارانی بود و می درخشید. بعد از مرگم گرمای دستانم را حس نخواهی کرد. دستانی که روز و شب رو به آسمان برای لبخندت دعا می کردند. من که به باران .

سلام نبودم کم میام یانمیام ولی خداروشکر. بازگردای خاطرات کودکی برسواراسب های چوبکی. درس های سال اول ساده بود. آب رابابابه سارا داده بود. پیشگوی چهارم آرتور سی کلارک. شما چه بگویید که خوشایند ما باشد .

به جزیره رویا ها خوش امدید. سکوت حکمفرماست و کسی کاری به کار کسی ندارد. مهمان نواز هستند به شرطی که احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد. همانطور که تا کنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است. هیچگونه خدمات دولتی را دریافت نمی کنند. جایی که هرگونه امکانات دنیای جدید را نمی پذیرند اینجا ایستا است.

کاش خدا یه دونه بوسم کنه. هراس بی تو ماندنم ادامه دارد. چگونه پر کشد خیال واژه بی تو. به خاک من بزن بازا ببین که بی مه تو من هوای پر زدن ندارم. به خاک من بزن بازا ببین که در ره تو من نفس بریده در گذارم. مگر ندانی چو از تو دورم. که من اسیر این خزان تو به تویم.

آمدی نیمه خالی را پر کنی همه را خالی کردی و رفتی. خواب های شبانه ام همه تعبیره گذشته اند. کاش فصل های زندگی هم مثل فصل های سال. به این نتیجه رسیده ام که بی مصرفم. تصمیم به دوئل گرفته ام. با حقیقتی که سخت تسلیم آنم. و دست آخر همه چیز ختم می شود به.