داستان هاي زندگي يك زن. آخ خدا باورم نميشه هوا آفتابيه. پهن شدم جلوي پنجره روي مبل به افق خيره شدم در آرامش محض. اونايي كه هميشه افتاب دارن شايد نفهمن حرف منو و قدرشو ندونن. خيلي شادانم مثل خري در چمن. مثل كسي كه قله اي را فتح كرده كه نكرده ام. مثل كسي كه فنلاندي خيلي خوب حرف ميزنه كه نميزنم. مثل كسي كه خيلي موفقه كه نيستم. بوي بهاري كه نمياد مستم كرده. در تخيلات خودم خيلي همه چيم خوبه و شادانم.

۱۳۸۹ آبان ۱۴, جمعه.

Wednesday, July 15, 2015. بعد میگم خوب همین الان دو کلام بنویس. چیزی که از حجم و تنوع روزانه ها کم نشده. ولی معمولا از این مرحله بیشتر جلو نمیرم. کلا آدم کم حرفی شده ام. یعنی کم حرف نمیشه به من گفت. ولی از قبل کمتر حرف میزنم. امروز فعالیت وبلاگیم یک قدم پیش تر رفت و چیزی نوشتم. دو تا از سال پیش جلو افتادم. Thursday, April 9, 2015. Monday, March 16, 2015. You snooze, you lose.

من به لحظه ای فکر می کنم که تو در میان شهر ایستاده ای. و باد ترتیب موهایت را بر هم می زند. من این لحظه را آنقدر فکر می کنم تا محو شود. به لحظه ای که خورشید از پشت کاخهای شهر پایین می رود. و من انعکاس براق نور را. از پشت مژه های تو می بینم. و سایه ی ظریفی که بر پلکهای تو انداخته است . من این لحظه را می کشانمش تا ابد. باز و باز می شمارم. من می خواهم از حالا به این فکر کنم. که استخوان بر آمده ی شانه هایت.

About a prisoner who is free.