سلام به همه دوستای گلم. ببخشید که انقد بی معرفتم. میدونم خیلیا رو نگران کردم اما واقعا اجتناب ناپذیر بود. بی نهایت دلتنگش هستم و امیدوارم هر جاهست حالش خوب باشه. این روزها انقد با دلیل و بی دلیل اشک ریختم که چشمه اشکم خشک شده. راستی روزتون مبارک عزیزای دلم. تا ساعت یک سرکلاس بودم و بعدشم اومدم خونه و تند تند غذا درست کردم. یه ماکارونی همسر کش! این رو.

واییییییییییییییییی دقیقا یعنی هرروز بعد از اینکه کامپیوترو روشن میکردم این بود که بیام ببینم این بلاگفا لعنتی درست شده یا نه. امروز تازه فهمیدم که کل ارشیوم پریده بعلهههههههههههه. بچه ها دلم براتون تنگ شده بهم پبام بدین از حالتون با خبر بشم. امروز تازه فهمیدم که کل ارشیوم پریده بعلهههههههههههه.

این نامه من است به دنیا که هرگز برایم ننوشت. سه شنبه یازدهم فروردین ۱۳۹۴. من سال نو تنها بودم. مادرو پدرم از 19 بهمن رفتند آلمان برای جراحی مامانم که وضعیتش دیگه اینجا بحرانی شده بود و دکتر س که مامانم و دید به بابام گفت فقط اگه 2-3 روز دیگه میگذشت این خواب آلودگی و تهوع و گیجی منجر به رفتن به کمای عمیق میشد که دیگه نهایت کار بوده . دوستای مامان و بابام خیلی هوای مارو دارند اما فامیل ابدا! امیدوارم سال خوبی برای هر کی که این پست و میخونه و البته دوستای خوبم باشه .

هفت رنگ از زندگی شکلاتی یک زن. شاید یه جور دیگه بنویسم. میدونین کجا میتونین پیدام کنین. یه مدتی کامنت ها رو میخونم. زندگي هر روز اعجاب بيشتري بهم نشون ميده. چيزايي كه پسر ازم دريغ ميكنه پدر بهم ميده. متنفرم از اينكه بايد به كسايي دوسشون ندارم بگم كه دوسشون ندارم. گوشه چشمم خیس میشد .