این آخرین پست این وبلاگ خواهد بود. همه چیز رو فراموش کردم. تمام خاطراتم رو بایگانی کردم. این وبلاگ هم باید بایگانی بشه. از همه اون هایی که توی مدت کنارم بودن ممنونم. دلم برای همتون تنگ میشه. دوستتون دارم و هیچ وقت فراموشتون نمی کنم. شاید یه روزی یه جایی دوباره شروع کردم به نوشتن. نمی دونم! سالگرد آغاز دوستی مینا و نیما.

نفس که می کشم دلم می گیره . این روزا پر از بغضم . پیش امام رضا یه جوری طلبید که شرمندش شدم . هرچند یه بار بیشتر نتونستم بررم . اما همون یه بار خیلی خوب بود. فقط ازش ارامش می خوام . یه ذره دل خوش . دردم اینه که چیزه زیادی نمی خوام . یه کم امنیت یه کم . ولی فقط وقتایی که دنیا رو دوست ندارم میام اینجا. آهان من و پیمان! هنوز با همیم .