نه شعرم میاد نه نوشتم . فقط تصور می کنم! جدی می گم. تازگی ها جای نوشتن همه چیزو تصور می کنم . نمی دونم خوبه یا بده ولی زیاد غیر طبیعی نیست . آخه قبل از نوشتن هم باید تصور کرد! ولی خب بعد از همه ی این حرفا یه شعر جدید هم دارم . اصلا حال و هوای شعر نداشتم که گفتمش ولی اولین شعریه که از قبل هم بهش فکر کرده بودم . خیلی بهش فکر کرده بودم . می خوام هر کسی که می خونش بهش فکر کنه. و زمان در گذر است. باز تاریکی شب می گذرد. و کمی آن سو تر. دل من خسته ز راه.