بوی مشک ختن از باد صبا می اید . پا به پای کودکی هایم بیا کفش هایت را به پا کن تا به تا. قاه قاه خنده ات را ساز کن باز هم با خنده ات اعجاز کن. پا بکوب و لج کن و راضی نشو با کسی جز عشق همبازی نشو. بچه های کوچه را هم کن خبر عاقلی را یک شب از یادت ببر. خاله بازی کن به رسم کودکی با همان چادر نماز پولکی. طعم چای و قوری گلدارمان لحظه های ناب بی تکرارمان. مادری از جنس باران داشتیم در کنارش خواب آسان داشتیم. یا پدر اسطوره دنیای ما قهرمان باور زیبای ما. قصه های هر شب مادربزرگ ماجرای بزبز قندی و گرگ.

پشت پنجره های خالی از بودنت! توی تنهایی کوچه ای که. سهمی نداشت از نگاه رنگی ات! پشت ابرهای بی باران. در طلسم تنهایی عشقی که. به چشمهایی که نم داشت! به خسته تنی که. دیدن برق چشمانت بود و. خواب منه خواب زده ای. چه خوب ماندی در پس نگاه ابری ام. چه خوب بردی هوش از سرم. گم می شوم با واژه ها. مست می شوم در کوچه ها. و دیگر منی نمی ماند. که از تو بگوید! از تو و حال و هوایی آشنا.