خود راه بگویدت که چون باید رفت. کفش هایت را در بیاور . و ذهن پلک می زند. به قلم مجید پورولی کلشتری.

آغاز زمین نزدیک است - هیاهو. وقتی آب چیزی نیست که در آغوشش بگیری. زاینده رود هم به خلیج می ریزد. من نیز از زبان یهودی ترین شاعر. به خلیج نمی دانم فارس می ریزم. و سهم شما را از دلتنگی آبها می دهم. اگر به بهانه ی چیدن گل برگردی. سلام خدمت همه دوستان گلم. عذر میخوام که بعد از این همه اومدم ولی اومدم خبر خوبی بهتون بدم. فارس در نمایشگاه کتاب تهران.

یک سطر دلتنگی و دیگر هیچ. سلام دوستان همراه می توانید مطالب داستانی و خبرهای داستانی من را از این وبلاگ دنبال کنید. از درون من به درآ. همه ی مرزها را می شکنی. با توأم ای روح سر سپرده. با درد تو را شناختم. و من در تو متولد می شوم.