میان این همه تنهای پر از تنهایی. و واپسین آیه های عشق. پرشده از نفیر سبزکبریایی تو. قالب چندمین فرشته را بر تن پوشیده ای. گاهی شعری راه میرود توی ذهنم. شک میکنم به زنده بودنم. تا خاک قرنها دلمردگی برود.

به یاد همه شهدای سوریه به ویژه فاطمیون افغانستان تقدیم به روح بلند دوست و برادر عزیزم روحانی شهید حجت الاسلام محمود کلانی. پر از اندوه پنهانی ست شبهای کویر ما. خیابان های دلتنگی ست بعد از تو مسیر ما. تو پر وا کردی و زود از حصار زندگی رفتی. تو رفتی و پس از تو آرزوها شد اسیر ما. تعلق پای بند راه پرواز است ای مردم. مرا بیم است از آن روز سیاه سر به زیر ما. به سوی عشق برگردیم دیگر من نمی دانم. اثر دارد ندارد بازگشتن های دیر ما. اثر دارد ندارد این غم دوری نمی دانم. شراری می زند آیا به دل آه نگیر ما.

این قصه پر غصه تو آغاز مکن. با عشق تو جان بگیرم ای دلبر ناز. آن تار مرا به کوک غم ساز مکن. دانی که دهم جان گران در ره تو. ای دوست چنین برای من ناز مکن. غم نیست که در دام تو افتاده دلم. این دل به کس دگر تو دمساز مکن. دلداگیم کسی نداند به جهان. دانی تو و افشای چنین راز مکن. آغوش تو را بخواهم ای کعبه عشق. آغوش برای غیر من باز مکن. ر بدون من تو پرواز مکن. نوشته شده در تاريخ پنجشنبه 1 فروردین1392 توسط عبدی. طالعم دیدم در آغوش زمان. دست معشوقی نهاده در میان.