ای به پاکی چون آب. روزگارم خوش نیست ژتونی دارم. خرده هوشی سر سوزن میلی. اهل دانشگاهم پیشه ام گپ زدن است. گاه گاهی می نویسم جزوه میسپارم به شما. خوب میدانم که چقدر دانشم بیهده است. اوستاد از من پرسید چند نمره تو ز من میخواهی. من به او خندیدم و از او پرسیدم دل خوش سیری چند. اهل دانشگاهم قبله ام آموزش. جانمازم جزوه مشق از بی حوصلگی می گیرم.

انجمن علمی زبان وادبیات فارسی دانشگاه قم. در تابستان ها نیز برف می بارد. وقتی معنای آرد را نفهمی. و مکانی برای دور هم جمع شدن! نه خودم را تبرئه می کنم و نه تقصیر را به گردن دیگران می اندازم اما به شخصه عامل زمان را متهم ردیف اول این فاجعه می دانم! و اعتراف می کنم که تمام دوستان نسبت به کار در وبلاگ سرد شده اند و دیگه تلاش های من هم فقط به عبث پوییدن است! این مختصر هم فقط بخاطر موج نظرات انتقادیست که در برابر دیدگان شما قرار دارد! نویسندگان محترم هم می توانند هر وقت که مطلبی به دستشان رسید آپ کنند.

بيش از اينها ميتوان خاموش ماند. توی گوشم ناله می کرد. دیگه بیدار نمی شی با نگرونی.

ای دریغا که همه مرزعه دلها را. علف هرزه کین پوشانده ست. تیرگی هست و چراغی مرده. دور ماندند ز من آدم ها. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من.

تا آرام ترین و شیرین ترین خواب . تا بعد از امتحانات نمیتونم آپ کنم . پدر خاک و اشک . ای مسیح قلب تب دار علی. طاقت از کف داده ام از جای خیز. من زپا افتاده ام از جای خیز. ای که با من بسته ای لب در کلام. پلک بر هم میزنی جای سلام. ای نگاهت جنة الاعلی ببین. بی فروغت می خورد حیدر زمین. گرچه در مردم غریبم باک نیست.

فکر می کردم یکی رو دارم که فقط ماله منه . آدمی که بخواهد برود . آدم ها عادت میکنند به بودن ها , خندیدن ها , خوش گذراندن ها کنار فردی خاص. دوستت دارم ها جدی نیست ,.