نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند. مثل آسمانی که امشب می بارد. بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند. و چشمانم را نوازش می دهد. تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم. صدای جیر جیرک ها به گوش می رسد. سکوت را نوازش می دهند. و جای خالی آدم های شب نشین را. با نگاهی معصومانه پر می کنند. من و مترسک و کلاغ ها. کلاغ ها فریاد می زنند. و من سکوت می کنم. این مزرعه ی زندگی من است.

میگویند شکستنی رفع بلاست اما. باور نمیکند دلم! دیشب که باران آمد میخواستم سراغت را بگیرم. ﺗﻤﺎﻡ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺭﺍ. دلم از نبودنت پر است. یک سال دیگه هم به عمرم اضافه شد.

فقط دخترا بیان تو! هر وقت به دري رسيدي كه هيچ كليدي بازش نكرد . چون اگه قرار بود اون در باز نشه جاش يه ديوار ميذاشتن . به راستي چه تلخ است . خندان نگه داشتن لب ها در زمان گريستن قلب ها. وتظاهر به خوشحالي در اوج غمگيني . و چه دشوار و طاقت فرساست گذراندن. روزهاي تنهايي وبي ياور . در حالي که تظاهر مي کني هيچ چيز برايت اهميت ندارد . اما چه تلخ است در خاموشي وتنهايي به حال خود گريستن.

خدایا از اینکه مرا در حد ایوب به حساب می آوری سپاسگذارم! مثه وقتی که ی دوش عالی میگیری. مثه اینکه سومین سالگرد عشقتونو با هم باشین. یا چک کردن وبلاگ بعد از ی مدت طولانی. جس خوب یعنی تصمیم بگیری با همه وجودت برا آیندت بجنگی. حس خوب یعنی حال الان من! پر از حس خوبم. وقتی برای به کرسی نشاندن عقایدش تلاش نمیکند . که واقعآ آسیب دیده است . پاییز تمام آرزوها را برد.