دلم رنگ ها را می بیند. گوش هایم لمس می کند و. دست هایم می شنوند بودن و نبودن را. این روزها قلبم سردر گم . مدام در حال کوک سازی تازه ست. مات و مبهوت در میان لبخندی نقاشی شده محصور مانده اند. در آن زمین دیگر حتی سبزه ای نرویید. رقص حبه های قند .

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی صدا نیستم که بشنوی یا چیزی چنان که ببینی یا چیزی چنان که بدانی. من درد مشترکم مرا فریاد کن! از میان ردیف های موسیقی. روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد. و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت. روزی ک کم ترین سرود. روزی ک دیگر درهای خانه شان را نمی بندند. روزی ک معنای هر سخن دوست داشتن است. تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی. روزی ک آهنگ هر حرف زندگی است. روزی که هر لب ترانه یی ست.

حرفت را به دل نمی گیرم تو نیز چنین باش ,فردا دیر است. انسان خداگونه ای در تبعید. در اندرون من خسته دل.

درد و دل با دوست جونم. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد. هر چه میخواهد دل! درد دلهای من و تو. چقدر زندگی با ما بازی میکنه . و چقدر ما بازیچه های خوبی براش هستیم. نمیدونم چی بگم یا از کجا شروع کنم . ولی نمیشه همه چیز و گفت اما دلم میخواست. میشد بنویسم تا همه چی یادم بمونه . بچه ها جونم سلام اومدم براتون بگم که حال پریسا خوبه خوبه و خدا رو شکر گرگ هم.

دلم دریا شد و دادم به دستت. به من گفتی که دل دریا کن ای دوست همه دریا از آن ما کن ای دوست دلم دریا شد و دادم به دستت. بعضی وقتا سکوت می کنی. چون انقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی. بعضی وقتا سکوت می کنی. چون واقعا حرفی برای گفتن نداری. اما بیشترین وقتا اینه که. هیچ کلمه ای نمی تونه. صد بار اگر توبه شکستی باز آی. آنکه رفت به حرمت آنچه با خود برد. لااقل مرد باشد و دیگر برنگردد.