و باز قراري ديگر براي تجديد پيمان با اسطوره. پاكي ها و دلهاي آبي. منتظر حضور تك تك شما آبيدلان. شروع يك زندگي جديد . خدا هدیه ای به آدم داد. و مهر حوا را به دل او انداخت. باید آسمان را آذین می بست. ستاره ها را برق می انداخت. جاي سبز همه دوستان خالي خواهد بود.

فاجعه زندگی توان هنگام اغازمیشودکه ادمی میمیرد. می ماندونبودنش دربودن توچنان ته نشین میشودکه تومیمیری درحالی که. واوزنده است درحالی که مرده. تقدیم به چشم هایی که درراه ماندندودل هایی که ان هارا راندند. اشک هایی که غرورشان شکست وعهدهایی که کسی ان هارا نبست. تنهابرایت مینویسم خودت خواستی تقصیرمن نبود.

هق هق ها را که. به حرمت غرور شکسته ام. تند رفت کودکی های من با آن دوچرخه ی قراضه اش که همیشه ی خدا پنچر بود. روزی که فکر کردی یه نفرو از ته دل دوست داری هیچ وقت ولش نکن. آدم که تو سن وسال جوونی هست فکر می کنه دوباره پیش میاد اما باید ۱۰ یا ۱۵ سال بگذره تا بفهمه فقط همون یه بار بوده و حالت دوباره خوب نمی شه.

از بس که روزها را با شب شمرده بودم. از بس که خویشتن را در خود فشرده بودم. کاش آن غروب ها را از یاد برده بودم.