خورشید اگر دندان به جگر می گرفت. به خیال عریان همین شعر می کشاندمت. باید از خیال این قصه بگذرم. به چوپان چشم هایت اعتمادی نیست . لبخندی را کنج لبهایم بدوزم.

وقتی چالش جدید زندگی آدم بشه پیدا کردن یه دوست جدید و نتونه این کارو بکنه. معلومه داره کجا زندگی میکنه. یکی از حسرت هام اینه که هیچ وقت پاسخ در خور رو به عبارت. کاش منم یه مانیفستی چیزی داشتم که ازش. به معنی دوستی فکر میکنم.

هفته او ل دی 1388. هفته او ل تیر 1387. هفته او ل فروردین 1387.

با برگ های سوزنی نمی شود در آغوش کشید. باید جای من باشی تا بفهمی. فصل ها را سر کردن. با لباسی که برایت بریده و دوخته اند. بی آنکه برهنه در گرما گرمش بارور شوی. سلام به تمام دوستان وبلاگیم . و اما شعر ی جدید که دغدغه ی این روزهای من است. مردی با ریش ها ی انبوه. درختی با ریشه های انبوه.

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم . کجا می رویم این سان. ما که در ذهنمان جنگ جهانی جاری ست. باز گشته ام از سفر. سفر از من باز نمی گردد.

گیسوی زنان کولی و امان بریده ی من. سالی دیگر تمام شد اما ما . هر لحظه ی آن حرام شد اما ما. از خاک جوانه سر زد و چوب شکفت. مرداب بنفشه فام شد اما ما . که از جسم آسمانیش نگاه میکنند. از شرم این همه گناه.

مادرم ترسید تا مرده به دنیا بیایم. دیدم به هیچ کجای جهان برنمی خورد. خودم را زدم به آن راه. کلمه ای برای شعرت باشم. برای درز پیراهن هایم ندارم. شعری از مهرزاد شربت خواری.

آدم آباد ادم آباد عدم آباد. پس از این که خواستم سرویس دهنده پیشین رو ترک کنم و دیگر در. پی سرویس دهنده دیگری رفتم و تارنمایی آزمایشی باز کردم.

روي لبم جز نم باران نبود. پایگاه حجت الاسلام کیفی بجستانی. هر لحظه من یاد ترا هم دوست دارم. آشوب و فریاد ترا هم دوست دارم. هر موی آزاد ترا هم دوست دارم. کاری بکن دلتنگ آن چشم سیاهم. من دست امداد ترا هم دوست دارم. من خواب دیدم پیراهنی از گل کنارم. پیراهن شاد ترا هم دوست دارم. شهری پر از گل با خیابان های ابری. من گشت ارشاد ترا هم دوست دارم. کنار نیمکت بارون گل دلشوره و تشویش.