اگرچه اينهمه تحت الشعاع غيبت نوريم. غیرت ماست که درسینه ی کارون جاری ست. بيست قدم تا صفر بهمن ساكي. ترجمه شعرهاي عربي سلول سبز. نشر شاسوسا منیر عسکر نژاد.

البته در حقیقت زمستان بود - روسیاهی هم به زغال كه هیچ به برف هم ماند. ویرایش شده در - و ساعت -. گاهی وقت ها از نردبانی بالا می رویم تا دستهای خدا را بگیریم. غافل از اینکه خدا آن پایین ایستاده و نردبان را محکم گرفته که ما. ویرایش شده در - و ساعت -. ویرایش شده در - و ساعت -. پدران و مادران گرامی! داشتم.

نانوشته های یک معل م پرورشی. بنده دیگری نباش که خدا تو را آزاد آفرید. بس که شوخ است و فریبنده و رعنا نرگس. گوییا چشم تو دارد نظری با نرگس. تا گل عارض خوش رنگ تو بیند شب و روز. هیچ بر هم ننهد دیده ی بینا نرگس. با سرافرازی قد تو به نظاره ی سرو. شرم دارد که کند دیده به بالا نرگس. چشم مخمور تو در چشمه ی چشمم چه خوش است. خوش بود خرم و خوش بر لب دریا نرگس. بنده ی نرگس از آنم که به صد آزادی.

سلام نه می توانستم گرده ی مرموز ماه باشم تا بپاشم بر پروانگی ی اندامت نه ماده شيری که تورا . سلام با دشتها چيز شگرفی نبود اگر پرنده ای که تو هستی هشت پرستو نمی شد در مجال بال پرانهايش . سلام به زودی با سبدی از بوی سکنگور و نسترن باز می گردم .

یه زمانی اینجا بروبیایی داشت رفیق. ای حاصل تمام جهانم مرا بمان. دارم بزن که خوانده شود آیه های حمد. سردرگمم شبیه پس از قتل غیر عمد.

Сарманшаи ихтилофоти мазхаби чахолату нодони аст. Ва ихтилофоти мазњабии имрўза дар сархати шабакаҳои и. Ва мањфилҳои хусусї миёни мардуми кишвари мо қарор дорад. Бо шунидану хондани ин баҳсњои тунду ғайриахлоқ. Ва гоҳо тавҳиномез гумон мекунї, ки дар. Омеаи мо дигар мушкиле боқ. Намонда, ки акнун афроди миллат бо тамоми кувват иқдом ба ҳалли масоили мовароуттабиї задаанд. Ин баҳсҳо ҳамзамон дар ду. Баҳс байни пайравони динҳои гуногун. Баҳси мазҳабї миёни пайравони дини ислом.

عبدالرحیم سعیدی راد - abdolrahim saeedi rad. دستمان را بگیرید که پا در گل ماندهایم. گفتم بیمعرفتند اما خداییاش نیستند. آنها برگشتند یکی یکی و چند تا چند تا. اصلا شاید بخاطر همین روزها خشک و بی برکت برگشته اند. آنهایی که روزی در عمیلیات خط شکن بودند آمده اند تا در جلوی ما حرکت کنند و خط شکن باشند و ما را به دنبال خود بکشند. مایی که سالهاست خودمان و آنها را فراموش کرده ایم. آمده اند تا دست دلمان را بگیرند و آینه جلویمان بگذارند و خودمان را به خودمان نشان دهند. با دهانی بسته آمده اند تا بگویند سکوت جایز نیست.

زلال ها و بال ها Зулолҳо ва болҳо. زلال عروضی پیوسته قافیه دار. آمد و قلب غمينم را شكست. شوق در دل مرده است. قلب من فند شما را خورده است. اشك چشمم را كسى نشمرده است. بعد از اين گم مي شوم. دور از غوغاي مردم مي شوم. مي روم در ناكجاآباد چادر مي زنم. از اينت و فيس محروم مى شوم. بعد از اين تنها شوم.