بخوانید چند مینیمال از من. درست مثل بیمارے نادرے که. یک نفر به آن مبتلا مے شود. پیدا کردن کسے مثل من. که تو را فراتر از مرز دیوانگی دوست بدارد. دیگر برایت تکرار نخواهد شد. در زندگے تو اتفاق افتادم.

نام مرا بر لب مبند که مسموم می شوی. سلام دوستای خیلی مهربونم حقیقتش انقدر نوشته هام و به اسم آدمای دیگه اینور و اونور خوندم که دیگه رغبتی برای . حوا ترین تنهایم پر از عطر سیب و طعم گندم در حسرت اغوایی دوباره هیچکس جسارت آدم شدن نداشت. این لبخندها فقط به صورتم می آیند سالهاست هیچ لبخندی قواره ی دلم نشده . دوستای عزیز عزیز این روزهای آخر سال بسیار گرفتارم ببخشید نتونستم .

سکوتم را تو بهتر ميشنوي. به یاد دانه های انار. سیراب کنم از اشک! جمعه سیزدهم مرداد 1391. دستگاه گردش خون و تنفس. بستگی دارد به تو! شنبه بیستم خرداد 1391. که از پس امید من به. یکشنبه بیست و چهارم اردیبهشت 1391. هنوز می شود زیستن را. در یک مشت خاک باران خورده. هنوز می توان جاری شد. از میان تخته سنگ ها. نه تو می مانی و نه اندوه.

سری به خانه بزن ای دوست . چه عاشقانه قدم زدم . و آه های حسرت سینه ی پر دردم . که سیاه و دود آلوده در مقابلم قد می کشید . با نفسی به سیاهی خاکستری ناچیز . دلم هوای آن سال ها را کرده .

ناهار رو آماده میکنم تا وقتی بچه ها برمیگردن خونه یه چیز باشه که بخورن . بدون اینکه خودم چیزی بخورم شروع میکنم به لباس پوشیدن . تنها چیزی که میدونم اینه نباید خونه بمونم . همه عجیب نگام میکنن و من فقط میدونم این نگاه رو دوست ندارم .